Best duur voor 8 rollen en dan ook nog maar 3 laags. Tja maar volgens de andere vrouw in de rij bij de kassa is het in beide supermarkten om de hoek helemaal uitverkocht en de Lidl heeft ook niets meer. Meenemen dus.
Net als alle paracetamol. Allemaal op en enkel lege schappen. Ok, op het duurdere merk na dan. Die laten ze liggen.
Eenmaal bij de supermarkt om de hoek zie ik inderdaad lege schappen. Geen 3 laags, 4 laags, schuurpapier-variant of natte variant. Alles is werkelijk weggehamsterd. Een gevoel van paniek slaat me om de keel. Niet om het gevoel dat ik wat zal missen hier. Nee, ik denk aan de mensen die het écht nodig hebben. Door het hebben van een auto-immuunziekte in de vorm van de darmziekte Crohn, weet ik als geen ander wat voor paniek je kunt voelen bij het ontbreken van toiletpapier. Als je 10 tot 15 x per dag moet, ben je daadwerkelijk een grootgebruiker.
En als je dan ook geen andere pijnstillers als paracetamol mag hebben naast pijnstillers op recept, komt de volgende paniekgolf opzetten. Het idee dat onder andere deze lotgenoten hier nu, naast de ellende van hun ziekte, extra mee moeten kampen. Enkel omdat een ander bang is vanuit copy-cat gedrag, deze middelen misschien moet missen die deze (totaal nog) niet nodig heeft. Enkel aanlegt als voorraad vanuit voorzorg. Dat nu iemand misgrijpt die het daadwerkelijk nodig heeft, totaal uit het oog verliezend. Welk virus heb je dan?!
Ook de rijst, deegwaren en potten met groenten zijn op. Nog meer voorraden aanleggen voor het geval dat. Terwijl er met klem wordt vermeld dat het NIET nodig is. Dat wij in dit welvarende land meer dan genoeg voorraad hebben voor iedereen. Dat vermoedelijk deze voorraad niet eens wordt gebruikt omdat het voorraad is en de gewone boodschappen gewoon doorgang hebben. De pot met geplette sperziebonen totaal niet in trek zijn nu en liever voor de verse variant wordt gekozen die gewoon aanwezig is. Dat over 2 jaar deze voorraad in een voorjaars-opruim-schoonmaak-woede, wordt ontdekt in de voorraadkast of kelder. Over datum en dus weggegooid kan worden.
Het is een bizarre tijd waar het beste en slechtste bij ieder mens naar boven lijkt te drijven. Ieder voor z’n ik en z’n eigen. Terwijl ondertussen de oproep is om elkaar zoveel mogelijk te steunen in deze bizarre tijd. Gaan we levensmiddelen via Marktplaats te koop zetten om er het dubbele aan te verdienen of ruilen we een rol toiletpapier voor een pot sperziebonen of pakje paracetamol? Ik weet het niet meer.
Het is de wereld up-side-down. De wereld waarin wij alles onder controle willen hebben en denken te kunnen hebben. Alles te slim af willen zijn op Moeder Aarde als het maar om macht en geld gaat. Maar zou Moeder Aarde het misschien een beetje zat zijn dat wij haar aardkloot zo verkloten? Dat we al meer dan een jaar alleen maar praten over termen zoals stikstof, klimaatbeheersing en milieu? Misschien gaat Moeder Aarde dit politieke geneuzel veel te langzaam en kon ze maar een ding inzetten om dit sneller te laten verlopen. Enkel uit eigen belang en om Haarzelf te redden; het Corona-Virus.
Het Virus dat de héle wereld zal treffen op alle fronten die er zijn. Van arm tot rijk, van ziek tot gezond, van jong tot oud, bekend of onbekend. De maatregelen zijn overstijgend aan alles en iedereen. Er is letterlijk bijna geen vervoer meer op de grond en in de lucht. Een ongelofelijke weerslag op de economie in ieder land. Meer wie profiteert hier nu enkel en alleen van? Moeder Aarde. Op geen enkel andere manier is de stikstofverlaging zo groot als deze weken!
Om ieder nadeel als voordeel te zien, kan en moet het niet anders dan dat wij, bewoners van Moeder Aarde, dit ongelofelijk ter harte nemen. Dit een keerpunt zal zijn in wie we zijn in wat we wel of niet doen. We zijn enkel en alleen te gast en Moeder Aarde zal zo af en toe een waarschuwing geven als we haar niet respecteren.
De Wereld Draait Doorrrrr. Met of zonder publiek…
