Ho ho ho!

Het is grijs, grauw en miezerig buiten. Zowel de kachel als de lichten staan binnen aan. Het zijn de donkere dagen voor kerst.

De kerst die voor mijn gevoel zomaar voor mijn neus staat. Net als die vorige man met die witte baard. Die was er ook ineens. Zo vanuit de zomer kwam plots die stoomboot met clowns en Pieten (of worden het nu misschien wel Damians of Jaydens gezien de discriminatiediscussie en iedereen die geen Piet heet zich nu gediscrimineerd kan gaan voelen) aan. En voordat ik het wist hoorde ik Mariah Carey alweer brullen op de radio dat Santa Claus is coming to town en was de kerstboom reeds gekocht door manlief. Natuurlijk waren de lichtjes stuk en moesten er nieuwe worden gehaald. En ja hoor het stekkertje voor de verlichting buiten was ook zoek. De bouwmarkten werden op één dag weer volop gesponsord. De spulletjes worden van zolder gehaald en ik verbaas me weer wat er allemaal in de dozen zit. En zo wordt het opgeruimde huis gevuld met lichtjes en balletjes in de boom, kersttakken met lichtballetjes op de biohaard, een Charles Dickens stolpje inclusief Mitsubishi Outlander met kerstboom op het dak en glitterhertjes met sneeuwvlokjes op de ramen. En last but not least mijn favoriete Rudolph in de tuin en de lichtjesregen op het dak. Uiteindelijk als een kind zo blij.

Ondertussen hebben de speelgoedboekjes plaatsgemaakt voor culinaire supermarkt magazines. Plaatjes van taarten waarbij het water je in de mond loopt. Terwijl je bij voorbaat weet dat jouw taart er never nooit zo zal worden en de puinhoop in je keuken niet meer te overzien is. Anyway, het belooft weer één groot gezellig eetfestijn te worden. De stress van pakjesavond gaat zich verplaatsen naar gangendiners. Het kabeljauwhaasje met beurre blanc als hoofdgerecht. Wat is er ineens mis met vis met boter? De geprakte kruimige aardappelen worden nu Hasselback aardappelen 2.0 voorzien van inkepingen met laurierblaadjes. Gelukkig is er voor de niet-ineens-al-dat-wild-etende-mens een risotto-noten-pasteitje-met-paddenstoelen. Borrelhapjes à la blauwaderkaaswafeltjes en spelttoastjes met truffelcarpaccio worden bereid en ingrediënten voor de toetjes zorgvuldig uitgezocht. Althans, dat heette ooit eens een toetje maar nu zijn het showstoppers; desserts om mee uit te pakken. En niet te vergeten de drank. Veel drank. Met en zonder bubbels. Maar met percentages om de bovenkamer lichtelijk uit te schakelen. Alles voor die most wonderful time of the year in twee dagen.

Vroeger, toen alles nog anders was, waren de winkels nog dicht. Althans op eerste kerstdag was de boel dicht en iedereen was gezellig of als moetje met familie bij elkaar. Op tweede kerstdag was het samen zijn alweer iets teveel van het goede en werden massaal de woonboulevards bezocht. Of was er de behoefte uit te waaien aan het strand na zo lang binnen te hebben gezeten met de naasten binnen de beperking van vierkante meters. Nu zijn de supermarkten alle dagen open en kunnen we gelukkig genoeg vergeten om weer genoeg te halen. Hup, en daar gaan we weer. Lijstje mee voor de saffraan, truffel en de five spices van Johnnie de Boer. De tafel wordt onberispelijk gedekt met kittige servetjes, menukaartjes, kaarsjes, kekke amuselepels en nog meer bestek waar je geen end mee aan weet. En dan niet te vergeten de feestelijke kledij, opgestoken haartjes en glitter make up. We gaan toch weer helemaal los 2.016. Aldus de Allerhande, Libelle, Wendy, Linda. en de Margriet.

Je zou het ondertussen misschien niet zeggen maar ik vind het best gezellig die dagen. Ik vind het alleen een beetje té veel van alles. En alles waar té voor staat, is niet goed. Dat geldt vooral voor al dat eten. Wat er nu massaal té veel naar binnen gaat, blijft er als té veel kilo’s aanzitten, zit weer straks té strak in die broek en over twee weken is het op een houtje bijten met té weinig. En het is té druk met kerstdiner op school en thema-afsluiting waar nog koekjes gebakken moeten worden voor de Bakkerij Koek en Ei. Dochter van groep 8 is marketing directeur van het bedrijf Winter Wonder Shop met een groep klasgenootjes waar ze spullen verkopen voor Serious Request. Ze gaat helemaal los en ons huis is zowel werkplaats als kantoor in één met personeel en al. Misschien was ik daarom iets té enthousiast toen ik op het schoolplein héél blij was dat ik alleen voor sinaasappelsap hoefde te zorgen voor het duo in groep 5. Mijn déjà vu van jaren geleden was een pan met nasi die ik weer vol terugkreeg. Niet gek naast concurrentie van pannenkoeken en pizzaatjes, maar toch.

Maar oh oh, wat is het toch weer gezellig die verlichting overal. De lichtpuntjes van het drukke leven in het grijs of in het donker. Het wordt even tijd voor rust en een time-out van de dagelijkse routine. Ik kan inmiddels de bloemkool met gehaktballen en spinazie met vissticks op de sportdagen van de rakkers even niet meer zien.  En het bordje taxi kan voorlopig ook even van de auto de kast in. De laatste voetbalwedstrijd op zaterdagmorgen is voor dit jaar geweest en van de trainingen is er deze weken ook vrij. Daarom verheug ik me toch op het gourmetavondje, de garnalencocktail, Mees Kees in de bioscoop en een babi pangang met gebakken banaan erna. Oh ja, de met of zonder bubbels mogen daarbij natuurlijk niet ontbreken. En wat is het dan fijn om twee weken niet té vroeg op te staan, een pyjamadag té hebben, uit té slapen, té luieren, té lezen, té pimpelen, té badderen en té veel Home Alone’s te kijken. Want héél soms is waar té voor staat helemáál niet slecht voor je!