Pittoresk, idyllisch, charmant en vooral ruimte en rust. In weer een heel andere gedeelte van het Franse land komen we aan op onze laatste bestemming op een Charme Camping.
De Franse eigenaar spreekt zelfs een woordje over de grens en staat ons te woord in het Engels. Megaplekken waar we zelf onze voorkeur mogen aangeven tijdens de kleine rondleiding. Terwijl ik alles werkelijk té schattig vind hier, vraag ik me tegelijk af of dit wat voor de rakkers is.
Maar als we eenmaal weer staan en de zon achter de grote boom voor ons langzaam zakt, hebben ze alweer gezwommen in het verwarmde zwembad, gefietst op de mountainbikes die je gewoon kunt pakken, gezwaaid over de tokkelbaan, de schapen gras gegeven, gepingpongd op de tafeltennistafel en vriendjes gemaakt. Dit is écht dé leukste camping zonder jankende koters aldus een paar blije enthousiaste rakkers. De appel valt weer niet ver van de boom.
Terwijl ik geniet van het rustieke uitzicht onder het genot van een rosé en het passende boek De Geluksvogel van Ilja Gort, hoor ik dat onmiskenbare geluid weer.
Het gevoel van achtervolgingswaanzin wordt in deze weken volledig bevestigd. Waar ik ook ben, wat ik doe, het geluid achtervolgt me. Pas als ik de anderen erop attendeer, horen zij het ook. Daarvoor niet. Niemand niet. Ondanks dat mijn gehoor mij vaak in de steek laat, heb ik hier dus echt oor voor. Roekoe roekoe, ja hoor daar heb je ‘m weer; the f*cking pitchen! Sla ik amper een mug dood maar deze zou ik haast graag met een katapult te lijf gaan. Ik verdiep me gauw verder in mijn boek met een vinger in mijn oor en de rosé in mijn andere hand. Wat je aandacht geeft groeit zeggen ze maar ik zie de fles rosé voor me toch echt niet eens een liter worden hoe lang ik er ook naar kijk. Toch jammer.
De reden voor de camping was vooral de locatie. Zo’n half uur gelegen vanaf het avonturenpark Puy du Fou: een reis door de tijd in de geschiedenis van het Franse rijk met wel 20 voorstellingen zowel binnen als buiten. Na een dagje rust en genieten in de rust op de camping en van de prachtige schilderachtige dorpjes om ons heen gaan we een dag later vroeg op pad. Terwijl de zon langzaam haar eerste stralen over het landschap laat gaan, komen we aan op een mega parkeerplaats. Met de kaartjes geregeld door de receptie kunnen we zo doorlopen. Het valt gelijk op. Alles is groen, groener, groenst en ontzettend netjes. Meer dan 50 hectare waar zowel overdag als ’s avonds voorstellingen worden gegeven, 4 authentieke dorpjes met kunsthandwerkers en meer dan 1500 dieren in de vrije natuur.
Vandaag ben ik niet de gids maar heeft manlief dit zowel digitaal (hoe kan het ook anders) als op de papierenkaart op zich genomen met een strakke timing tussen de voorstellingen en hun begintijden om niets te hoeven missen. Op de tribune in de zon zijn we gelijk onder de indruk van het eerste spektakel voor ons. Prachtige paarden, stuntende ridders en jonkvrouwen in hun jurken begeleid door bulderende muziek. En dit is nog maar het begin! We gaan van de Vikingen show 
buiten met honden, paarden, bizons en een drakenboot die opdoemt uit die mist in het water, naar een prachtig spektakel binnen met een podium dat volledig onder water komt te staan met Spaanse danseressen en vele witte paarden in een wervelden show waar je werkelijk ogen te kort komt. Tijd om erover na te denken hebben we niet want we gaan door naar de volgende voorstellingen en vertrouwen op het digitale geheugen van het fototoestel.
Gelukkig komt de zon weer door na een flinke regenbui bij de Vikingen. Kletsnat drogen we langzaam weer op. Er zijn nergens wachtrijen en we lopen zo door om weer verrast te worden op een voorstelling binnen waarbij de tribune draait en het podium voor ons constant verandert met tientallen acteurs en waar ook hier weer paarden te zien zijn. Ons paardenmeisje blijft er bijna in hangen in de hoeveelheid 
prachtige viervoeters. Het verhaal in het Frans tijdens de voorstelling(en) ontgaat ons helaas maar het spektakel is er elke keer niet minder om. Zeker als we bij een mega Romeins Colosseum komen. We worden meegenomen in de strijd tussen de armen aan de ene kant en de rijken aan de andere kant. Struisvogels, paarden, tijgers, een witte leeuw, ganzen, niets lijkt hier te gek maar wel mogelijk. We klappen, joelen en lachen terwijl we volledig in een andere tijd lijken te verkeren.
En dan de show van de roofvogels. Niet zomaar wat grote vogels die overvliegen maar wederom een heel verhaal met twee vertellende jonkvrouwen en indrukwekkende muziek. Uilen, arenden, buizerds en vele onbekende roofvogels 
vliegen letterlijk om je oren. Alles is timing en onder controle totdat een uil afgeleid wordt door een duif die voor hem langs vliegt. Ha, ik ben niet de enige! Hij wil de pitchen als een afgeschoten katapult grijpen maar vliegt toch door naar zijn verzorger. We hebben een gemeenschappelijke deler. In plaats van merchandise aan het eind van de show belanden we in een soort van dierentuin met allemaal bijzondere en vooral grote vogels. We blijven ons iedere keer verbazen met alles wat we zien in meemaken.
De laatste show voor ons is die van de Knigths of the round table. Een stoere King Arthur in strijd met het water en vuur met Merlijn in zijn kielzog. Terwijl je denkt 
dat er iets uit het water gaat komen, zakt het water weg en ontstaat er een grote ronde tafel waar de ridders na een gevecht uiteindelijk plaats nemen. Wederom totaal onverwacht komt ook hier een paard tevoorschijn terwijl dit haast onmogelijk lijkt. Chapeau voor dit adembenemende, indrukwekkende en verrassende avonturenpark wat allesbehalve met de Franse slag is gedaan. Een verrijking en inspiratie voor jong en oud om je een hele dag in een hele andere wereld zonder hysterische rijen, merchandise en vreetwerk te mogen begeven.
Na bijna 12 uur verder, besluiten we terug te rijden. Het plein met de winkeltjes is Hollandsch gezellig te noemen. En zonder souvenir in de vorm van een knuffeltje, komen de rakkers natuurlijk niet weg. In de auto zijn we stil en kijken over het Franse landschap naar de ondergaande zon en luisteren naar het vertrouwde geluid 
van John Mayer in de auto. Het is half tien voordat we er zijn en hongerig gaan we aan tafel voor een ridderlijke maaltijd met un vin, un pain et boursin en gewoon een kop Unox champignonsoep. Waarna we heerlijk in onze bedjes kruipen om twee dagen later de 1000 km naar huis te rijden waar onze eigen bedden, warme douche met goede straal en eigen toilet met bril weer op ons wachten.
Eind goed, al goed.
