“Brah, die gozer op tv is echt ongelofelijk skirr! Nee joh, die is gewoon ontzettend noep. Nou ik vind het anders kapot hard wat ie zegt. Duuhh, die skylls zijn ook gewoon niet vet joh. OMG, hij doet gewoon een prank met die dab! Loser, laten we maar verder gaan chillen.”
WTF?! I’m lost met die gasten hier! Het is haast niet meer te volgen waar het over gaat met al die woorden ertussen, d’r op en d’r onder. Tja als je dan op het punt komt dat je het niet meer kunt volgen, dan zit je in een generatiekloof. Ja, dan ben je gewoon kapot vet oud. Punt einde.
Ik herinner me deze kloof met mijn eigen ouders nog. Toen waren het de woorden onwijs, tof en gaaf die hen deed wankelen. Zonder Youtube, Snapchat, Instagram en weet ik nog meer wat er allemaal nog is, zo ontzettend onschuldig en haast onnozel zijn die woorden nu.
Gaaf is iets dat heel is of mooi aldus mijn vader. En nu zeg ik dat als iets kapot is, het stuk is. Beiden hebben we gelijk maar de next generation weet woorden een ander en vooral nieuw leven in te blazen met een totaal andere betekenis.
En als je dan denkt dat het hip is, of kek of stoer of zelfs een beetje cool als je ook mee doet met ze, sla je die plank kapot vet hard mis. “Mam, das écht zo gruwelijk wat je nu doet!” Die kloof wordt er dan ook zeker niet kleiner op als je gaat zeggen dat het in jouw tijd wel anders was.
Maar als ze me dan vragen of ik de dab wil doen, dan weiger ik dat. Mag Koning Wim Lex een stuk cooler zijn dan ik dat hij dit wel in het openbaar doet, ik doe er niet aan mee. Ik ga mijn neus niet in mijn oksel stoppen met mijn arm voor mijn ogen en dan dab zeggen. Dan maar oud en saai. Er zijn grenzen.
Uiteindelijk worden sommige van die woorden weer stopwoorden. (Een stopwoord is een uitdrukking die een spreker regelmatig gebruikt zonder er veel betekenis in te leggen, aldus wikipedia.) Ook dat kan ik me nog herinneren. Te pas en onpas worden ze eruit geknald zonder inderdaad enige betekenis te hebben.
Vroeger, toen alles anders was en de gulden nog bestond, hadden we thuis een Piekpijp. En elke keer als je dan zo’n stopwoord zei, moest je een piek, een gulden dus, in die Piekpijp doen. Om het af te leren werd er ondertussen een flink bedrag gespaard. Win-win situatie dus. Ik ben er gek op.
Word ik momenteel redelijk koekoek van dat geskirr de hele dag dus inleveren die euri bij elke keer dat het woord skirrr mij ter ore komt. Het antwoord daarop is dat dat erg Skyr van Arla is, brah! Geen seconde twijfel is er dat er ook maar één euro wordt gestort door deze generatie. Ze kijken me aan of ik weird ben en roepen tegelijk: “BIEM!”
Deze kloof valt niet meer te dichten. Kansloos.
