Ze zijn over het algemeen groen of gelig van kleur en kijken me zo’n beetje allemaal vragend aan. Gepromoot met een nog frisser, fruitiger, gezonder, smaakvoller uiterlijk boksen ze tegen elkaar op. Om eruit te springen zodat ik de beste in hun categorie zal pakken.
Appelsap. Gewoon een pak appelsap pakken uit het schap. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Zou je denken ja. Maar dat is wellicht het denken van een ander die gewoon altijd hetzelfde pak koopt zonder te kijken naar al die andere pakken/flessen en vertrouwt op het alom bekende. Tja dat wilde ik ook bijna doen maar ik werd verleid door al die andere pakken en flessen die gilden dat ik hen moest meenemen. Zo werkt dat dus.
En zo kan ik niet anders dan ik altijd doe; ik wil weten wat de verschillen zijn en wat (voor mij) dan daadwerkelijk de beste is. Mijn nieuwsgierigheid naar het willen weten en het uitpluizen daarvan is soms groter dan mij lief is. Ik gebruik mijn smartphone minder om te bellen maar veel meer om alles op te zoeken wat ik nog niet weet. Googelen is écht my middle name. Dat houdt voor nu in dat ik ieder pak in mijn handen neem en de ingrediëntenlijsten ga vergelijken. Klinkt, naast dat het alleen een hoop tijd kost, als niet zo heel ingewikkeld. Echter is het lezen van dichtbij het afgelopen jaar van deze onmogelijk kleine lettertjes inmiddels een wazige, intensieve inspanning.
Als ik mijn leesbril niet mee heb dan heb ik tegenwoordig een ‘loepje’ op mijn telefoon om de tekst groter te maken. Er is zelfs een supermarkt (die gele van die reclame met die jonge snelle coureur notabene) die zo’n loepje op het winkelkarretje heeft zitten. Subtiel uitklappen, pak eronder houden en geen hond die jouw kwestie door heeft, hulde! Maar ik sta bij die blauwe supermarkt en heb even geen zin in iedere vorm van hulpmiddel. Onder het felle tl-licht houd ik het pak op de voor mij gepaste afstand. Armlengte dus.
Ik verlies gevoel van tijd, waar ik ben en al helemaal wat ik aan het doen ben of waarvoor. Volledig in mijn appelsap-flow. Alle pakken lees ik waarbij de hoeveelheid suiker per 100 ml voor mij het belangrijkst is. Tot ik na een aantal pakken overspoeld wordt door alle suikers, wel en of geen toegevoegde kunstmatige rommel en de diverse prijzen. Acuut besluit ik dat er geen appelsap mee naar huis gaat. Ik pak mijn vertrouwde ice-tea-green-tea-no-bubbles voor zoonlief, zet die in mijn kar en loop daadkrachtig naar de kassa. Ruim een half uur verder en zonder appelsap. Dat dan weer wel.
‘Keuzestress’ is een vorm van stress die veroorzaakt wordt doordat iemand overspoeld wordt met informatie die overwogen moet worden om een ‘goede’ keuze te kunnen maken.
Als je links kijkt, zie je rechts niets. Fear of missing out. Niet van alle posts op social media maar gewoon met de keuzes in het leven van alle dag. Een simpele vraag waar we heen gaan op vakantie dit jaar, daar kan ik lang en zwaar over nagedacht antwoord op geven. Tja, kan zijn naar Engeland/Schotland maar ook Italië. Als je in het noorden bent, ben je niet in het zuiden en andersom. Ik ga weer vol en helemaal los in de folders en het wereldwijde web hiervoor.
Een pak appelsap is er dan écht nix bij!
