👉 Ze moet wel een heel erg slechte moeder zijn. Anders zou dit echt niet gebeuren. Anders doe je dit niet. Ze is vast verslaafd of geeft geen donder om die kinderen. Welke moeder laat nou haar kinderen staan op het treinperron en stapt zelf wel in de trein? Vergeten. Gewoon domweg vergeten.
Gelukkig is daar de treinmaatschappij die zich warm ontfermd met een snackje en een drankje over deze 2 zielige verlaten kinderen. Ondertussen komt ontaarde moeder er tijdens de treinreis achter dat onder de vele passagiers haar kroost er niet tussen zit.
Een krantenkop op de voorpagina deze week. Mijn emoties en hartslag wisselen in vorm en van snelheid als ik dit lees. Hoezo is dit voorpaginanieuws? Hoezo is dit nieuws? Hoe kunnen we zo oordelen over iemand in zo’n situatie? Wat voegt het toe dat ik dit nu lees? Wat is de reden dat er zo vingertje moet worden gewezen naar zo’n moeder en vrouw? Wat is de achtergrond van dit korte, oppervlakkige, vinger-wijzende artikel?
Blijkbaar geeft het voldoening om iemand zo terecht te wijzen voor heel Nederland. Zonder enige schroom en enig nadenken voor de consequenties voor de toekomst voor deze vrouw. En ook voor haar kinderen. Ze zal altijd ‘die moeder van die vergeten kinderen’ blijven en de kinderen die van ‘die ontaarde moeder’. Wat is het nut van dit nieuws voor lezers, voor die moeder haar kinderen en hun naasten? Zonder enig achtergrond vormen nu mensen klakkeloos hun menig over haar. Een mening, een stempel waar ze misschien nooit meer vanaf komt.
Is er dan niemand die denkt dat deze moeder dit allesbehalve expres doet? Dat dit wellicht vanuit vele (financiële) kopzorgen haar dit overkomt en bij voorbaat al erg genoeg is? Haar dit misschien ook (traumatisch) raakt achteraf met de gedachten hoe dit heeft kunnen gebeuren? Tja achteraf volgt er een update door de krant en kun je lezen hoe het nu daadwerkelijk zat. Triest, want de meesten onder ons lezen alleen deze eerste kop als sensatie. Zien de foto waarbij ook nog staat dat de gezichten van deze zielige kindertjes vakkundig onherkenbaar zijn gemaakt. Een paar dagen later leest niemand meer hoe het nou daadwerkelijk zat in dit ‘vergeet-verhaal’ en de gemaakte oordelen worden niet teruggedraaid.
Dit nieuws staat naast het kopje dat er een vliegtuig is neergestort in Indonesië met bijna 200 honderd passagiers die het niet hebben overleefd. Blijkbaar is dit nieuws even groot. Alleen is dat neergestorte vliegtuig zonder Nederlanders ver van ons bed aan de andere kant van de wereld en deze vrouw een aanwijzend boegbeeld voor de Nederlandse moeder. Net als het kopje eronder over de discussie van Zwarte Piet die geen einde lijkt te kennen. Discriminatie en pesten worden ook hier weer vinger wijzend genoemd. Kinderleed en kinderverdriet worden naar voren gegooid om het Nederlandse Feest letterlijk in het roet te gooien.
Pesten en discriminatie. Doen we dit niet allemaal op verschillende niveaus? Een moeder die haar kinderen zo genaamd vergeet, een kind dat kleiner is dan andere kinderen, een vrouw die zwanger is en een baan wordt geweigerd, mijn niet-maatje -38 dat niet voldoet aan het modebeeld, geen VWO advies maar VMBO advies in de prestatiemaatschappij, de kleur van je gezicht, wel of geen manlijk/vrouwelijk geslacht of juist het vallen op het andere geslacht?
Volgens mij is de discriminatie inmiddels doorgeslagen naar alles wat een uitzondering is terwijl ondertussen de uitzonder de regel aan het bepalen is. Is het niet juist zo dat een ieder uniek is en kunnen we er dan écht niet meer vanuit gaan dat een ieder zijn/haar leven leidt ipv lijdt en dit vanuit liefde en goede intentie doet? Nee ok, niet in de bubble die Trump heet maar dat is dan ook letterlijk en figuurlijk echt een wereld apart. Zonder liefde en al helemaal niet zonder goede intentie.
Laten we deze denkwijze dan ook vooral niet overnemen. Dat wat je aandacht geeft, groeit. Ik geloof er heilig in. Geef dus vooral veel liefde aan het nieuws ook al is het erg en heftig maar geef geen aandacht aan iets waarvan je niet weet hoe het zit. Zoals ik tegen mijn kinderen al zeg; als het niets goeds toevoegt, dan zeg of doe je het niet. Denk het hooguit in je hoofd. Een beetje respect mag er toch wel zijn zonder elkaar met de grond gelijk te maken?
Als de uitzondering de regel is, is die ander bij voorbaat anders dan jij…..
